ملی بیمه از کار افتادگی آژانس تایید کرده است آن حمایت مالی از یک برنامه سه ساله برای ساخت صدای جمعی از دولت افراد با ناتوانی است. این زیر 12 ماه پروژه آزمایشی انجام شده توسط ناتوانی صدای تاسمانی که درگیر با افراد با ناتوانی و حامیان آنها در سراسر کشور. Coronavirus: همه آخرین به روز رسانی در COVID-19 تاسمانی آن است که به طور گسترده ای شناخته شده است که تاسمانی یکی از استرالیا بیشترین میزان از کار افتادگی با برآورد 119,500 مردم – یا 23.7 درصد از جمعیت – نوعی از ناتوانی است. اما این فقط نوک کوه یخ است. اکثر مردم هیچ ایده آنچه در آن است برای تجربه یک ناتوانی است. به سادگی آن را با داشتن دسترسی و ورود. برای مثال اگر یک فرد نمی تواند وارد یک ساختمان عمومی است زیرا آنها سالخورده و یا هل دادن یک کالسکه و یا با استفاده از یک صندلی چرخدار جامعه را رد کرده و آنها را از دسترسی نیست و ناتوانی های خود را. در دسترس است در مورد گرفتن درب – در حال قادر به حرکت آزادانه و یا دسترسی به اطلاعات در یک فرمت است که برای شما کار می کند. گنجاندن است که با داشتن صدای شما شنیده می شود در جدول به عنوان یک برابر نیست یک نشانه است. را شامل می شود این است که به رسمیت شناخته شده به عنوان به طور کامل انسان است. بخشی از مشکل این است که جامعه فکر می کند که آنها نیاز به انجام کاری خاص برای افراد با ‘ویژه’ نیاز دارد. افراد معلول نمی خواهید به دیده می شود به عنوان خاص است. آنها می خواهند به سر می برد که به معنی داشتن همان درجه از دسترسی به عنوان هر کس دیگری. ما باید اسکواش این مفهوم ویژه ای نیاز دارد. این آمد از مدل های قدیمی و از کار افتادگی است که در آن معلولیت نیاز به ثابت تغییر مدیریت و یا کنترل می شود. این دیدگاه تقسیم ما به عنوان شهروندان برابر مسدود شده ما شباهت ها و حذف افراد معلول از مشارکت کامل در زندگی اجتماعی. ناتوانی صدای تاسمانی را هدف این است که برای توانمند سازی افراد معلول به استفاده از صدای خود را به منظور بالا بردن آگاهی از تجربه جمعی از موانع و محرومیت. صداها شنیده شود و مورد احترام بود. ناتوانی صدای تاسمانی اجرا خواهد شد کارگاه های آموزشی در سراسر کشور برای تقویت مهارت های شهروندی افراد معلول به طوری که آنها می تواند تاثیر سیاست های اجتماعی و اقتصادی. اگر مردم درک کنند که چه چیزی واقعی موانع برابری وجود دارد و سپس نگرش تغییر خواهد کرد. آن است که تنها یک تغییر در نگرش است که درایو اقدامات عملی. این موضوع از حقوق اساسی بشر آشکار در اولیه ملی در پاسخ به COVID-19 که از مطالعه حذف افراد با ناتوانی است. آن زمان که صدای معتبر از 70 ناتوانی سازمان و ناتوانی سلطنتی کمیسیون را تحت تاثیر قرار است که شمول است. اما حمایت از کار افتادگی و بازنشستگی و مراقبین بازنشستگی بر خلاف دیگر برنامه های اجتماعی بود و نه افزایش یافته است. چرا افراد معلول بود هر کمتر تحت تاثیر قرار بیش از هر کس دیگری COVID-19 بحران ؟ حقوق اساسی بشر نیز در موضوع پزشکی COVID-19 پروتکل می شود که مراقبت از زمانی که منابع محدود است. شما می توانید تصور ترس مردم زندگی با معلولیت می تواند احساس در هنگام بستری در بیمارستان در حال حاضر ؟ این یک واقعیت تقویت شده با پس زمینه گسترده تر نگرش اجتماعی. هر سال برابر کمیسیون فرصت های دریافت بیشتر شکایات از تبعیض توسط افراد با ناتوانی از کسانی که بر اساس نژاد و جنسیت و تبعیض با هم. ناتوانی طول می کشد بسیاری از اشکال است که صدای افراد معلول می تواند تبدیل به شکسته و رقیق. اما هر نوع معلولیت آن را رد می کند یک فرد از حقوق اساسی بشر. توانایی برای زندگی شرافتمندانه به عنوان غنی به عنوان هر کس دیگری. ناتوانی نیست ” گسل ” است. گسل نهفته در موانع ما موفق به تشخیص و سپس تصمیم گیری ما را به عنوان یک جامعه است. این نه به دلیل عدم همدلی آن را به دلیل عدم درک. ما اغلب دیدن تصاویر افراد معلول انجام کارهای فوق العاده ای بالا رفتن از کوه از طریق شکستن در فیزیک کوانتوم و یا تبدیل شدن به یک مدل مد. اما مثل بقیه بشر بسیاری از افراد معلول هستند نه استثنایی. آنها فقط انسان و مساوی در هر معنی واقعی کلمه. از کار افتادگی حقوق بشر است.