وجود دارد به ندرت یک رویداد در این جهان است که می تواند به شما بی حس کردن به عنوان آنجا که تمایل کسی را به برش های کوتاه زندگی خود را. آن طول می کشد در حالی که برای انشعابات به مجموعه. شوک; بی حسی; بدبختی; دردناک و تاب از یک کشیده شده از فرایند استدلال به همین دلیل است. شما تمایل به راه رفتن آن را فریم به فریم به بطور منظم احساس آخرین باری که شما آنها را دیدم و شنیدم از آنها. چه آنها گفت: چگونه آنها گفت: آن چشم خود را بر شانه از شانه های غیر صریح پاسخ به یک میزبان از دوستان که به سختی دارای یک فکر و سپس اما در حال حاضر کلید نمایشگاه. آن کسی تقصیر چیزی گفت یا بیشتر احتمال دارد چیزی است که ما متوجه نشد? می تواند از آن ساخته شده اند یک تفاوت ؟ خنک کننده نتیجه است که ما هرگز نمی دانید. در زیر مراحل مختلف غم و اندوه پس از شوک و انکار می آید خشم. چگونه می تواند از آنها آن را انجام داده اند و عمیقا صدمه دیده و خانواده و عزیزان و دوستان ، آنچه که آنها فکر می کردند? در حال حاضر بیش از همیشه به دلیل از دست دادن شغل و انزوا و اضطراب اجتماعی و هراس از مکانهای بسته و روح انسان است مانند قبل از هرگز. برای کسانی که در حال حاضر مبارزه با اضطراب از زندگی فشار COVID-19 عصر است مانند یک روانی سونامی. برای برخی از, آن است که مطلق روانی فاجعه است. در غیر این صورت چرا یک فرد بود پس از نقل مکان به گریز تاثیر بر کسانی که آنها را دوست داشت, با در نظر گرفتن زندگی خود را? یک میلیون استرالیایی از کار هستند و با وجود میلیاردها پرتاب درد خود را وجود دارد برخی که باید یک تصمیم که مرتکب آنها را به یک کشنده دوره از عمل و هیچ چیز نمی تواند آنها را متوقف کند. مانند یک بار بزرگ برداشته شده از روی شانه های خود را و در یک حس عجیب و غریب آنها معاشرت صلح است. این بی رحمانه طبیعت از اضطراب و به همین دلیل دولت در حال پارو کردن پول در این شیطانی مشکل است. هنگامی که شما در اطراف آن دچار اضطراب آنها را به نظر می رسد منطقی, آرام, شاد, مفید و سخاوتمندانه. آنها را به صحبت می کنند از چیزهایی که آنها برنامه ریزی برای انجام این کار در ماه ها و سال های آینده. آنها را پور از عشق خود را نسبت به همکاران و دوستان و خواهران و برادران و پدر و مادر و کودکان است. آنها ظاهر می شود به عنوان یکی از عادی ترین انسان ها در این سیاره است. اما در زیر روکش تیره آرامگاه پیش بینی نشده به آرامی و مخفیانه به سمت لحظه استراحت. این شیطانی تاثیر یک بیماری همه گیر. به پرستاران و پزشکان و مددکاران اجتماعی روحانیت روانشناسان روانپزشکان و کمک به خط داوطلبان در خارج وجود دارد, شما یک کار بیهوده. در غم و اندوه چرخه مرحله نهایی قرار است به پذیرش. برای زندگی وجود دارد هرگز پذیرش زیرا هر کس خود را تئوریهای اما هیچ کس تا به یک نتیجه گیری. آنها هیچ راهی برای درک منجر به فاجعه و تاثیر انزوای اجتماعی و مالی ناامیدی. زمینه بحران هستند فشارهای زندگی – قلدری و تجاوز جنسی, ظلم, خانواده, خشونت, مواد مخدر و سوء مصرف الکل مزمن, بیماری مزمن, اضطراب, مالی, ناامیدی, مرگ کسی را نزدیک است. این می تواند هر یک از آن و یا ترکیبی. این آمار نشان می دهد که در سال 2018 بیش از 3000 استرالیایی در زمان زندگی خود را از جمله 78 در تاسمانی. در نگاه اول بسیاری از مردم در کشور از 25 میلیون اما در نظر بگیرید که در سراسر کشور این بود که بیش از دو برابر تعداد مرگ و میر جاده ای در سال 2018 و بیش از دو برابر تعداد مرگ و میر جاده ای در تاسمانی. در چند مرحله داده های جدید ظهور خواهد کرد که می تواند ورقه ورقه خانه به دنیای ذهنی, درد, مرکب های ده گانه مالی ، اجتماعی و فیزیکی تاثیر بیماری همه گیر. البته ما می توانید سعی کنید وجود دارد برای عزیزان انجام آن دشوار است اما این قلمرو ناشناخته. مشاغل شکست. کل کسب و کار شکست. توجه کنید که چگونه بدون هیاهو دولت در حال پرتاب پول و منابع در موضوع خشونت در خانواده. همراه با ملی بازسازی از ما تجارت و زیرساخت ها وجود دارد نیاز به یک بازسازی از کشور با سلامت روانی. وجود خواهد داشت روح از دست رفته که ناگزیر سقوط خواهد کرد از طریق ترک. کارشناسان هشدار از افزایش خودکشی توسط مردم بر دوش با تاثیر فلج اقتصاد است. بیشتر به موضوع بهداشت روانی و خودکشی می شود بخشی از روایت از COVID-19 شانس بیشتری صرفه جویی و مرمت زندگی می کند. بنابراین نگه داشتن یک چشم را برای شما دوستان و عزیزان و کسانی که شما واقعا نمی دانم اما که زندگی می کنند در نزدیکی. همه ما خواسته شده است به نگاه کردن برای کسانی که درد و رنج به دلایل متعدد مانند از دست دادن شغل رو نصب صورتحساب رهن و اجاره. آن را ارزشمند میشن اما من گمان می کنم آن است که یک ماموریت بسیار عمیق تر ما تا کنون می دانیم. در این برهه حساس هرگز دست کم گرفتن قدرت مطلق از مهربانی. حرف خود را با یک نامه به سردبیر: